Het "Dat-maak-ik-alleen-mee-jij-weet-helemaal-niet-hoe-dat-is.." moment.

Wie heeft dit nog nooit meegemaakt, je dochter, favoriete nichtje of verlegen tiener zoon heeft zijn of haar eerste gebroken hart. Je verteld een verhaal van toen je zelf zo oud was en het ook het einde van de wereld was, maar dit helemaal niet waar blijkt te zijn. Stel je jezelf hartstikke kwetsbaar op, krijg je een oogrol met het commentaar "dat jij daar natuurlijk helemaal niets van snapt, dit overkomt alleen hen..." 

Precies, dat is dus gewoon HELEMAAL NIET WAAR maar probeer dat een puber maar eens uit te leggen zonder de situatie te verergeren...

Hoe komt het dat je kind het gevoel heeft dat je hem of haar helemaal niet begrijpt?

In deze leeftijdsfase (puberteit) ontwikkelen jongeren zich in een rap tempo. Het lijkt voor hen alsof zij de enigste zijn die dit soort dingen mee maken, simpelweg omdat hun manier van denken veranderd. De focus die als kind vooral ligt op zichzelf gaat verschuiven en je zoon of dochter zal zich aan het einde van de puberteit meer richten op anderen en naar buiten toe. Dit is echter wat ze noemen een paradoxaal proces... Door al die hormonen en veranderingen lijkt het voor je kind alsof het alleen hem of haar overkomt. Soms is het zelf zo met deze gedachten (persoonlijke fabels) dat ze niet alleen denken dat het alleen hen overkomt, maar dat ze ook nog een publiek hebben voor hun gevoel. Ze lijken dan ook onaanraakbaar te zijn voor bepaalde dingen, denk bijvoorbeeld aan kanker of een soa krijgen, dit gebeurd alleen met anderen, nooit met hen. Dit is weer de andere kant. Ja, paradoxaal dus.

Wat kun je hieraan doen? Hoe zorg je ervoor dat je tiener luistert naar je advies over zijn of haar gebroken hart?

Nou... Het is gewoon een ontwikkelings proces. Het hoort erbij. Toen jij een tiener was had je dit ook. Vraag maar na aan je moeder ;-) De mate waarin kinderen dit hebben kan echter wel verschillen dus houdt hier rekening mee. Wat kun je dan wel doen als je lieve schat maar niet kan stoppen met huilen om die scharrel van een week? Vraag of een van zijn of haar vrienden of een net iets oudere nicht of neef die hetzelfde heeft meegemaakt eens met hem of haar praat. Tieners vinden de mening van leeftijdsgenoten en peers heel belangrijk. Hier luisteren ze veel eerder naar en delen ze immers ook meer mee in deze levensfase dan met hun ouders.

Succes ermee dus! Er komt vanzelf weer een tijd dat ze wel bellen om je advies. Don't worry.

Vind je deze post leuk? Meer lezen zoals dit? Like ons dan op Facebook en blijf up-to-date!
www.facebook.com/pedagokliekjes

Liefs, Carmen

Bronnen:
Feldman, R. (2012). Ontwikkelingspsychologie. (5e druk)